"De voorbije dagen waren maar matig qua aantallen, met zo'n 25.000 stuks per dag." 😊

 

 Dat lijkt veel, maar door het mooie weer vliegen de roofvogels hoog en ver over station 2. Station 1 had twee dagen na elkaar iets van een 800 vogels. Dus groot dilemma: wat ik zou doen op mijn laatste volledige dag in Batumi? Zou ik naar station 2 gaan? Of ga ik een dagje naar de delta van de Choroki rivier die uitmondt in de Zwarte Zee? Ik kies voor het laatste, met als doel een redelijke foto te nemen van een smelleken. Een dagje alleen op stap, ik zie het volledig zitten! ’s Avonds is er een afscheidsfeestje voor Eva (telster) en mij! Ik kijk er al naar uit.
 
De delta heeft mij overtroffen qua verwachting. Ik zag er veel ijsvogels, waar ik stiekem ook op gehoopt had. Maar dan het smelleken…. Die poseerde zo mooi voor mij: eerst op een ijzeren staaf, dan op keitjes van het strand, dan weer op een boomstronk op het strand en dan een laatste keer in een boom. Eén keer kon ik tot op een 8-tal meter naderen en nog bleef hij zitten. Ik heb dan maar besloten om er een digiscoping filmpje van te maken en wat een resultaat! Swarovski heeft het filmpje opgepikt en gedeeld op Twitter! Trots op dit stukje digiscoping! Toen ik de delta uitwandelde, zag ik nog enkele bruine én blauwe kiekendieven jagen terwijl de zon langzaamaan onder ging. Mijn allerlaatste vogel die ik zag voorbij vliegen, was een zeearend! Wat een mooie vogel om de dag mee te eindigen!

 
 
Mijn gastvrouw Nargis had mijn lievelingsgerechtje klaargemaakt! Ik kreeg ook vanalles in mijn handen gestopt om mee te nemen naar huis. Twee flesjes tchatcha, een hele doos baklava, een grote pot saus. Ik maakte me wat zorgen over het totaalgewicht van mijn valies. Een weegschaal had ik niet. Ik heb dan maar besloten om mijn douchegel en wat kleinigheden achter te laten.

Het feestje vond plaats op station 1. Dato, zoon (26 jaar) van mijn Georgische gastheer, vergezelde me. Het bier smaakte, maar van de tchatcha ben ik afgebleven. Ik heb het dan ook niet laat gemaakt omdat ik ’s anderendaags de vlieger in de ochtend moest nemen. Een maand is lang, maar eigenlijk heb ik er enorm hard van genoten. Niets moest, alles kon, ik heb eventjes mijn eigen zin gedaan, en er van genoten. Tijd om afscheid te nemen van de tellers en naar huis te keren!

 
Na een kort maar emotioneel afscheid van mijn gastgezin, trek ik met Eva naar de luchthaven. Eva vliegt mee naar Istanbul maar daar splitsen onze wegen. Gelukkig was de terugreis een heel pak korter in tijd dan de heenreis en moest ik maar een drietal uren wachten op mijn tweede vlucht. Daar werd ik opgewacht door mijn lieve vriendinnetje en mijn ouders. Een emotioneel weerzien, want een maand is toch enorm lang, ook al videochatten we elke dag! Ik heb enorm genoten van mijn reis naar Batumi, maar ben even blij terug thuis te zijn… Nog één dagje om bij te slapen en dan terug werken! Niet vergeten, ik heb nog een uur of twee aan korte video’s om te verwerken en 300 GB aan foto’s… Ik weet wat doen!

 

 

[powr-comments]