Dit smaakt naar meer!
Reeds tien keer eerder zakte Wim af naar Batumi om er de roofvogeltrek van dichtbij te bekijken, evenveel keer kreeg ik fantastische verhalen te horen over die trek, zowel qua diversiteit als qua aantallen. Het verlangen om dit spektakel eens met eigen ogen te kunnen aanschouwen was groot, alleen lukte het beroepshalve niet om zelf eens mee te gaan.
Met NatureWalks organiseerden we al enkele keren een cursus roofvogelherkenning, een gedeelte van de opbrengst werd telkens doorgestort naar Batumi Raptor Count, het Citizen Science project dat dit jaar voor de vijftiende keer de telling in Batumi uitvoerde. Voor hun jaarlijkse werking hebben zij een budget nodig van 20.000€, NatureWalks stortte voor editie 2023 een bedrag van 940€, 620€ daarvan werd verdubbeld door een actie van OSME (Ornithological Society of the Middle East) waardoor onze totale bijdrage aan dit telseizoen maar liefst 1560€ bedroeg!
Toeval wil dat zowel op de werkvloer als thuis de mogelijkheid ontstond dat ik drie weken verlof zou kunnen nemen eind augustus. Die kans heb ik met beide handen gegrepen, waarna Wim nog overtuigd moest worden om zo vroeg op het seizoen naar het warme Georgië te trekken met mij op sleeptouw. We boekten onze reis van 16 augustus tot 3 september en verbleven in het beste guesthouse van Sakhalvasho.
Het moet gezegd worden, die vele verhalen die ik hoorde, waren niet overdreven. Wanneer ik zeg dat we duizenden roofvogels zagen, ben ik zeer mild geweest. Alleen al op 2 september vlogen er meer dan 50.000 Wespendieven langs Batumi. Verder zagen we nog massa's Zwarte Wouwen, Bruine en Grauwe Kiekendieven, Dwergarenden, Steppebuizerds, Slangenarenden en verschillende soorten valken.
Maar er zijn niet alleen roofvogels te bewonderen. Vanuit ons guesthouse zagen we Gekraagde Roodstaarten, Wielewalen, Bijeneters, Scharrelaars, zelfs Ortolanen en nog zoveel meer! Vier uitstappen hebben we op al die dagen gedaan, drie maal naar de Chorokhi-delta, waar Ralreigers, Zwarte Ibissen, Kleine Strandlopers en Steltkluten de show stalen, maar ook vele andere vogels als Kleine Klapeksters, Grauwe Klauwieren, Noordse Nachtegalen, Zwartkopgorzen, Kleine Spotvogels, Grote Karekieten en zelfs een onverwachte Draaihals. De enige andere uitstap deden we naar telstation 2 in Shuamta. Daar hadden we veel geluk! Een team Franse herpetologen was toevallig ter plaatse om de Kaukasusadder te zoeken. Het duurde niet lang vooraleer ze een mooi exemplaar te pakken hadden en wij mochten ook enkele foto's nemen van die zeldzame schoonheid. Wat later op de dag, zag Wim plots een vreemde vogel overvliegen in ene stroom van Wespendieven. 'Pak daar zoveel mogelijk foto's van, Tom!'. Wat bleek: er vloog een donkere fase van een Grauwe Kiekendief over, in die 15 jaren waarin jaarlijks ongeveer 1 miljoen roofvogels geteld worden was dit nog maar de vijfde waarneming en slechts de tweede waarneming die kon gedocumenteerd worden met foto's!
Het mag duidelijk zijn dat de tijd voorbij vloog en dat die reis gerust wat langer had mogen duren. Feit is dat ik nu snap dat Wim zijn hart daar heeft verloren en dat ik zeker nog eens terug wil naar Sakhalvasho!
Tom